Verzoening

Verzoening  vergt tijd
Vergeving is nog niet verzoenen, maar is wel de eerste stap naar verzoening. Verzoening kan nadien volgen, of ook niet … Verzoening werkt verder in het opbouwen van een vernieuwde relatie. Dat vergt tijd. Je hebt nieuwe ervaringen nodig om ook emotioneel de nabijheid van de ander opnieuw als veilig te ervaren.

Zonde heeft gevolgen
Belijden zonder berouw is geestelijk misbruik. De zondaar belijdt, maar verwacht van de ander snel herstel. Dit betekent vermoedelijk dat hij niet beseft welke schade hij heeft aangericht. Sommige zonden snijden zo diep in het leven van de slachtoffer en betekenen zoveel geestelijke wanorde in het leven van de dader, dat belijdenis wel een noodzakelijk bekeringspunt is, maar niet altijd voldoende om naast vergeving ook verzoenend herstel van de oorspronkelijke relatie tot stand te brengen.

Bekering baart vrucht
Wanneer berouw de aangerichte schade erkent, stelt het zich beschikbaar voor een oplossing, het beschermt de belangen van het slachtoffer en is bereid daar zelf schade voort te lijden. Verzoening is hierin het proces van herstel. Herstel van het eigen hart (terugwinnen van integriteit, karakter van Christus) en herstel van de relatie (met pastorale aandacht voor moeite van het slachtoffer die ook tijd nodig heeft). De zondaar moet steeds bereid zijn de tred van het slachtoffer te volgen, de minste te zijn en begrip op te brengen voor de moeite van de ander,

Aan verzoening moet gewerkt worden
Belangrijke vragen zijn: Welke zonde moet beleden worden? Wat? Wanneer? Hoe? Wat waren de gevolgen? Welke dingen kunnen nu hersteld worden? Wat kan niet hersteld worden? En hoe wordt hier aan gewerkt? Welke stappen moeten worden gezet om de zonde in de toekomst te voorkomen Hoe kan verantwoording worden afgelegd aan iemand die regelmatig de moeilijke vragen stelt en de partijen helpt geestelijke bronnen aan te boren en hen pastorale veiligheid biedt? Moeten er ter bescherming grenzen worden gesteld die helpen groeien naar de waarheid? Welke?