Hoe ik groeide door drie miskramen

Auteur: Tammy Darling
Bron: www.metamorfosemagazine.org

Als je samen rouwt, kan een wederzijds verlies je huwelijk versterken

De dag begon met een simpel doktersbezoek om mijn positieve zwangerschapstest te bevestigen. De dag werd afgesloten met het nieuws dat, na negen weken, de zwangerschap geëindigd bleek te zijn. Zo begon mijn (en zijn) reis van verdriet – en groei – door een miskraam.

De volgende dagen waren we in shock; we konden het maar niet geloven. Een miskraam was dan ook altijd een ver-van-mijn-bed-show. Dat gebeurde wel bij andere koppels, maar niet bij ons. Een baby was juist zo welkom om ons gezin uit te breiden.
Ik probeerde bij te komen van het nieuws en vermeed God zo zorgvuldig mogelijk. Ik dwaalde rond in een dikke mist.

Enkele maanden later bleek ik weer zwanger te zijn. Na zes weken zwangerschap kreeg ik weer een miskraam. Ik werd overspoeld door verdriet. Twee miskramen in vijf maanden was meer dan ik aankon. Dit keer richtte ik me wel tot God. Woedend. Ik stelde vragen zoals Job dat deed: Waarom liet u dit gebeuren, Heer? U was toch bij machte dit te voorkomen? Waarom deed U dat niet? Waar was U, God? Geef antwoord!

Nog aan het bijkomen van de miskraam vijf maanden daarvoor, werd de tweede me bijna te veel. Ik haalde niet alleen uit naar God, maar ook naar mijn man voor zijn (schijnbare) gebrek aan medeleven en begrip. Pas toen kwam ik erachter dat hij zo verzwolgen was in zijn eigen verdriet, dat hij geen idee had hoe hij mij bij moest staan.

Leren en groeien
Verdriet begint met de realisatie dat je iets bent verloren, maar dat is nog niet alles. De ervaring blijft zich ontvouwen, de implicaties hopen zich langzaam op en uiteindelijk heb je meer vragen dan antwoorden.

Het woordenboek definieert verdriet als: ‘ongemak of pijn van de geest door verlies of teleurstelling in de verwachting van het goede’. Ik voelde me echt zo. Voor mijn gevoel rustte het gewicht van de hele wereld op mijn schouders. Het was een enorme strijd om alleen maar de dag door te komen.

Hoewel mijn man en ik de kinderen die we verloren nooit hebben kunnen zien, heb ik ze wel in me gedragen. Hierdoor was ons verdriet heel verschillend. In het begin wisten we echt niet hoe we elkaar moesten helpen. Ik leerde dat een man en een vrouw een miskraam heel anders verwerken.

Na mijn tweede miskraam realiseerden we ons dat we een keuze hadden. We konden er beter of slechter uitkomen. We leerden dat er zoiets bestaat als ‘goed verdriet’ wanneer we toestaan dat het ons dichter bij God brengt. De tijd heelt misschien niet alle wonden, maar opent wel nieuwe wegen. Hoewel ons leven nooit meer hetzelfde is, kan het nog steeds geweldig zijn.
Zoals Thomas Moore schreef: ‘’de aarde kent geen verdriet dat de hemel niet kan troosten’’. Ten opzichte van de eeuwigheid duurt ons verdriet maar even. ‘’Hij zal alle tranen van hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat eerst was is voorbij’’ (Openbaring 21:4). Ongeacht de grootte of de intensiteit van ons verdriet, moeten we de hoop niet verliezen. Hoop is immers een anker voor de ziel. (Hebreeën 6:19).

Twee jaar na mijn tweede miskraam ontvingen we een gezonde dochter. Dit geluk werd opgevolgd door intens verdriet toen bleek dat we een derde miskraam moesten meemaken. Na drie miskramen in amper vijf jaar, voelde ik me verwant met de Psalmist die schreef: ‘’Ik ben tot hinken gereed, want mijn smart is steeds voor mij.’’ Zelfs nu we vier prachtige, gezonde dochters mogen hebben, overvalt het verdriet me nog regelmatig. We raakten drie kinderen kwijt.

De miskramen zijn grimmige herinneringen die ik niet in de hand heb. Pas nu ik mijn diepste pijn en verdriet durf te benoemen, vind ik genezing. Mijn man, daarentegen, werd zwijgzaam. Wat ik dacht dat een gebrek aan medeleven was, bleek zijn unieke manier om met verdriet om te gaan. Ik dacht dat het hem niets deed. Ik had ze ten slotte gedragen, hij niet. Ik had de vroege zwangerschapsverschijnselen gevoeld. Hij niet. Wat zat ik verkeerd met mijn gedachten! Het is zo gemakkelijk om elkaars verdriet te veroordelen. Maar dat moeten we juist niet doen. Bij God is immers geen aanziens des persoons. Voor Hem is ieder verdriet hetzelfde. Hij voelt met ons mee. Mijn verdriet is niet groter dan die van mijn man, ook al droeg ik onze kinderen onder mijn hart. Hoewel ik drie miskramen meemaakte, is mijn verdriet niet groter dan dat van iemand die een enkele miskraam meemaakte.  Aan de andere kant denk ik ook vaak dat mijn verdriet er helemaal niet toe doet; ik kreeg vier dochters.

Ga samen verder
Het verdriet dat een miskraam met zich meebrengt bevat helaas geen handleiding; er is geen goed of fout in het omgaan met je verdriet. Ik kan je ook geen kant-en-klaar drie stappen plan aanreiken. Toch zijn er een paar basisprincipes die man en vrouw zullen helpen:

Betrek je partner in jouw verdriet
Hij of zij weet vaak niet wat er nu precies nodig is om te troosten. Probeer daarom woorden te geven aan je behoeftes. Overweeg echt wat je nodig hebt en deel het vervolgens met je echtgenoot. Misschien heb je een knuffel nodig, een schouder om op te huilen of een weekendje weg. Wees in alle gevallen specifiek. Achteraf bleek dat mijn man dolgraag geknuffeld wilde worden. Hij durfde hier niet om te vragen omdat hij het niet terecht vond. Ik had de miskraam fysiek meegemaakt. Hij niet.

Bid samen
In tijden van intens verdriet schieten onze woorden vaak tekort. Dat geeft niet. De Heer kent onze harten en weet wat er in leeft. We mogen in stilte voor zijn troon neerknielen. Onze tranen en ons verdriet zeggen genoeg. Bid voor je partner. Het is vaak zoveel gemakkelijker voor een ander te bidden.

Houd enige geestelijke discipline
We vonden het erg lastig om ons, in ons verdriet, op de Schrift te concentreren, terwijl we wisten dat het een vereiste is om enigszins verbonden te blijven met God. Mijn man luisterde in die tijd graag naar Christelijke muziek. Ik trok me liever terug om gewoon te rustten in Zijn aanwezigheid. In stilte zong ik lofliederen voor Hem, wetende dat de woorden eens weer voor me zouden gaan leven.

Hoop op Hem
Onthoud altijd: ‘’Met tranen slapen we ’s nachts in, met gejuich sta je ’s morgens op’’ (Psalm 30:5). Je zult weer kunnen lachen, ook al lijkt dat soms onmogelijk. Blijf hopen op Hem.

Laat verdriet en pijn toe
De intensiteit van emoties verrast je wellicht. Toch zal niets Hem doen schokken. Hij kent je immers. Hij weet wie je bent en voelt met je mee. Ik schreeuwde tot God zoals David dat eens deed. Eerlijk gezegd begon toen mijn genezing. Toen ik oprecht was tegenover de Heer en tegenover mezelf, kon ik mijn diepste verdriet met mijn partner delen.

Laat alles tot glorie van Hem zijn
Dit was een grote stap in ons genezingsproces. Na de woede-uitbarsting die ik had tijdens mijn tweede miskraam,  vroeg ik God vastberaden of dit alles tot eer en glorie van Hem mocht zijn. ‘’Doe met me wat U denkt dat goed is, Heer’’, smeekte ik. Mijn man en ik spraken regelmatig met elkaar over hoe God dit zou gebruiken en hoe we anderen tot hulp en steun konden zijn. Hij heeft dit ten goede doen keren. Door één-op-één gesprekken met anderen die een miskraam meemaakten, bijvoorbeeld. Ik hoop dat Hij ook door dit artikel heen mag werken.

We werden steeds bemoedigd door het Woord, waarin staat: ‘’Verdriet is beter voor ons dan blijdschap. Het verfijnt ons.’’ We veranderden door ons verdriet heen. We zijn ons nu meer bewust van het verdriet dat er is om ons heen. We hebben meer mededogen gekregen voor onze naaste. Hoewel we op iedere miskraam weer anders reageerden, ontdekten we toch een patroon van groei en ontwikkeling. Als we God toelaten ons te troosten, maken we de grootste groeispurt in ons geloofsleven door. Ook de intimiteit in ons huwelijk werd anders. Beter. Door alles heen hebben we geleerd dat het niet alleen mogelijk is om drie miskramen te overleven, maar dat we er ook sterker door zijn geworden.

Dit artikel verscheen op www.todayschristianwoman.com. Tammy Darling, Growing Through a Miscarriage. Your mutual loss can strengthen your marriage – if you grieve it together. Gebruikt met toestemming van Christianity Today International, Carol Stream, IL 60188.