Leven na abortus

Je ontdekte dat je zwanger was en raakte in paniek. Je wist niet hoe je het aan je ouders moest vertellen en hoe je ooit nog een opleiding zou kunnen volgen.

Je had alles op de rit, leuke kinderen, passend huis, fijne baan en dan kondigt zich een kindje aan. Het idee dat je er een kindje bij krijgt, gooit al je plannen in de war. Of je had juist niet alles op de rit, jullie relatie was niet stabiel, je financiële situatie niet rooskleurig.

Je ontdekt zwanger te zijn en weet dat het niet van je eigen man is. Je schaamt je, maar vooral, je weet dat je misstap nu niet onopgemerkt blijft. Je bent ontzettend bang dat alles uitkomt als het kindje geboren wordt. Je “laat het weghalen”.

Of je hebt abortus laten plegen, hebt daar zelf geen moeite mee, maar je man mist jullie kindje en heeft hulp nodig.

Verwerking van een abortus kost tijd. Je gaat een rouwperiode door. Daarin hoef je niet alleen te zijn. God is in de eerste plaats nabij, vergeeft wie berouw heeft, en wil je dwars door het verwerkingsproces leiden tot herstel.

Ga in gebed naar je Vader. Lees hoe Jezus reageerde op mensen die vastgelopen waren.  Praat erover, met je man, vrouw, ouders of met iemand die bereid is samen met jou God te zoeken. Zoek hulp.

Erken je verdriet. Wees je bewust dat, als je dit niet bespreekt, mensen merken dat je een groot geheim met je meedraagt. Dit grote geheim staat andere relaties in de weg.

Erken het verdriet van je partner of andere betrokkenen. Je ouders kunnen zich opgelucht tonen na aandringen op een abortus, maar ook zij missen dit kleinkind. Je man of vrouw ziet de lege plek in het gezin, het kindje dat niet gekomen is. De materiële voordelen lijken zo leeg te zijn nu je de leegte van het gemis voelt.

Ondanks dat abortus de oplossing voor allerlei praktische problemen leek, wil God herstel geven. Er komt vroeg of laat het besef dat je je kindje, als geschenk van God, aan Hem mag teruggegeven.