Albert en Magda eerlijk voor God

Albert en Magda geven als bekroning van hun begeleiding in het CPC, na bijna 9 jaar samenwonen, het ja-woord. Reden genoeg om het kersverse bruidspaar even aan het woord te laten:

Magda: We hebben elkaar negen jaar geleden leren kennen. Mijn man was overleden, en ik moest alleen voor, en hij was alleen achtergebleven met zijn tienerkinderen. Ik ben toen bij hem gaan wonen, met de gedachte om de zaak daar eens op pootjes te gaan zetten. Maar dat was niet zo makkelijk als ik eerst had gedacht…
Ik was in die tijd al christen, maar Albert had de Heer nog niet aangenomen. Ik ging niet meer naar de gemeente, maar heb wel altijd geweten dat God me bij de vinger vast zou houden.
Albert werd toen ziek, en zou naar een genezingssamenkomst gaan. Na een half uur stond hij echter alweer thuis

Albert: De samenkomst ging op een andere plaats door dan ik dacht, en tegen dat ik het juiste adres gevonden had, was de spreker al begonnen. Ik ben toen weer naar huis gegaan, maar de volgende week ben ik terug gegaan, en ik heb de Heere aangenomen.

Magda: En sindsdien slaat hij nooit meer de samenkomsten over. We zijn toen wel een moeilijke tijd in gegaan. Ik was altijd zelfstandig geweest, en had mijn vrijheid nooit met iemand hoeven te delen. Ik was niet gewoon om verantwoording af te leggen, en deed dat ook niet tegenover Albert.

Albert: We waren blind in die tijd. Het was alle dagen ruzie. Een stille oorlog.

Magda: Ik heb beslist om alles weer, steen voor steen, op te gaan bouwen. Op weg naar huis van een gesprek bij het CPC heb ik aan Albert gezegd: ‘Ik heb je veel tekort gedaan.’

Albert: En ik heb gezegd: ‘Ik vergeef je alles.’

Magda: Het was toen wel een moeilijke situatie. We hebben echter beslist om eerlijk voor God te zijn. We hebben toen beslist om te trouwen, en tot onze trouw apart te gaan slapen. Ik heb de agenda genomen en aan Albert gevraagd of hij een trouwdatum wilde kiezen. Anders zouden we maar blijven uitstellen.

Albert: Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik serieus met de Bijbel om moest gaan. Ik ben toch niet alleen op papier christen, of wat? Je moet de knop om durven zetten.

Magda: Ik heb begrepen dat ik moest stoppen met te zeggen: “Ik ben al zo oud. Wat zullen de mensen zeggen. Of de kinderen.” Op onze trouwdag hebben we, elk persoonlijk, tegen de kinderen de gevoelens van ons hart uitgesproken.

Albert: Het positiefste is dat mensen nu, naar aanleiding van onze trouwdienst, allerlei vragen gaan stellen. Het was een echt getuigenis. Ik zie nu ook dat God al lang met mij bezig was, al voordat ik Magda kende.
We willen samen leven voor God. Samen God dienen, en zien wat hij brengt.

(Dit getuigenis is geanonimiseerd. Om de privacy te beschermen gebruiken we niet de echte namen, wijzigen we omstandigheden en hoort de foto niet bij de echte persoon.)